Α-πορείες

Εύχομαι για το 2014... οι ψυχές μας να είναι ενωμένες και φωτεινές, όπως τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια. Ες αεί στο "δέντρο" της ανέλιξης!

 «Να "σβήσουν" θέλω οι γιορτές…»

Άλλη μια μέρα έχει έρθει κι εμείς τι κάνουμε; Πόσο απολαμβάνουμε τη ζωή;
Υπάρχουν άτυποι κανόνες για να ζήσεις, αλλά η ουσία είναι αυτό που κρύβεται μέσα σου.  Όχι στα τραγούδια, στο συναίσθημα. Όχι στη μουσική, στην καρδιά. Όχι στις λέξεις, στις πράξεις.
Όλα αυτά είναι τεχνάσματα, γιατί όσο κι αν κοιτάμε δεν μπορούμε να δούμε άμεσα, αυτό που βλέπει η ψυχή. Κι όμως, με κλειστά τα μάτια ερωτευόμαστε, ονειρευόμαστε, κοιμόμαστε… γιατί;

Επειδή μας οδηγεί η άφατη ενέργεια της ψυχής. Είσαι η ψυχή που κατοικεί στο σώμα και το αντίτιμο είναι η κάθε στιγμή που ζεις. Έχουμε αναλωθεί σε σπουδές, σε γνώσεις που δεν θα μας χρειαστούν πουθενά, αγωνιούμε για τα χρήματα, γινόμαστε κομμάτι μιας μηχανής που κινεί τη ζήση μας… κι όλα αυτά ξεχνιούνται με ένα χαμόγελο, από ανθρώπους που αγαπάμε και ερωτευόμαστε.

Τις ημέρες των γιορτών τα συναισθήματα αυτά γίνονται πιο έντονα. Οι ευχές είναι πολλές, αλλά οι πράξεις λιγοστές. Κάποια λόγια λέγονται απλά για να αποφευχθεί η αμηχανία της στιγμής και να εντυπωσιάσουμε τους άλλους.

Τα Χριστούγεννα κατά κάποιον τρόπο σηματοδοτούν το τέλος της παλιάς χρονιάς και την έναρξη της νέας, με περισσότερες φιλοδοξίες και μια απίστευτη όρεξη για αλλαγές, που κρατάνε όσο και τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια. Και μετά πάλι τα ίδια, ρουτίνα κι άλλα τόσα ψεύτικα βαδίσματα. Δεν είναι κακό να έχεις τη δουλειά σου, να ακολουθείς ένα πρόγραμμα, αλλά να μην γίνονται όλα αυτά αφέντες, ξεχνώντας και χάνοντας τις απλές, καθημερινές στιγμές… που είναι σαν τη χρυσόσκονη, δίνουν μια λάμψη στη  ζωή, στο εδώ και τώρα.

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τους στίχους από κάτι που είχα γράψει πριν κάποια χρόνια για τις μέρες αυτές…

Να "σβήσουν" θέλω οι γιορτές

τα μίση και τα λάθη,

τη θέση τους να πάρουν

η αγάπη και τα πάθη.

Να δώσουν σ’ όλους οι γιορτές

αγαπημένο δώρο

ότι τους λείπει πιο πολύ

χωρίς κανένα φόρο.

Είναι τόσο απλή η ύπαρξη, αλλά ψάχνουμε τρόπους για να δυσκολέψουμε κάθε στιγμή της. Έχεις το κλειδί για να ανοίξεις κάθε κλειδαριά και το κλειδί λέγεται αγάπη ή αν θέλετε σεβασμός. 

-Άγγελος Μητσόπουλος-