Επισκέπτες σελίδας:

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Απορίες...

Πόση έμπνευση μπορεί να σου δώσει ένας δρόμος, μια διαδρομή; 
Πόση ώρα μπορείς να περπατήσεις στο μονοπάτι της μοναχικότητας; 

Μετράω το χρόνο με τα σύννεφα και με το πόσες φορές επιτρέπουν στον ήλιο να με φωτίσει. Έρχονται σκέψεις και λέξεις στο μυαλό, που δε μ αφήνουν να ησυχάσω. 
Δεν προλαβαίνω να αποτυπώσω στο χαρτί όσα περνάνε από τη σκέψη μου. 
Είναι ώρα αιχμής, γίνεται πανικός στο μυαλό μου, κάποιες λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Αν τις ακούς από ανθρώπους που δεν τις έχουν νιώσει…

Να μία. Θεός. Και δεν μιλάω για θρησκεία. 
Έχουμε κάνει θεό το χρήμα. Ναι, είναι ένα μέσο, αλλά όχι να καθορίζει τη ζωή και τα συναισθήματά μας. Και το αυτοκίνητο μέσο είναι –μεταφορικό- αλλά μπορείς να κινηθείς και με τα πόδια. Πιο αργά, σίγουρα. Αλλά γιατί να βιαστείς; Όποιος βιάζεται σκοντάφτει δεν λένε….  Έρχονται στιγμές που οι παροιμίες γίνονται πραγματικότητα και τότε είναι που λες «κάποιος μου κάνει πλάκα». Αλλά δεν έχεις καταλάβει πως εσύ κοροϊδεύεις τον εαυτό σου.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

Πως θα έρθει η αλλαγή;

Έχουμε ακούσει πολλές προτάσεις το τελευταίο χρονικό διάστημα, για το πως θα σωθεί η χώρα και οι νέοι από την κρίση, την ανεργία και την αβεβαιότητα που κυριαρχούν την καθημερινότητά μας. Σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, δεν αρκεί να μένεις σε βαρύγδουπες κουβέντες και σε υποθετικές λύσεις. Χρειάζεται αμεσότητα, έμπρακτα, χωρίς πολλά λόγια. Απλά πράγματα. Απλές ιδέες. Που μπορούν να υλοποιηθούν, που εμπεριέχουν ρεαλισμό, που πατάνε στις ανάγκες της εποχής και απαιτούν όρεξη για δουλειά.
     Αυτή η λύση δεν θα είναι στον τριτογενή τομέα, στην παροχή υπηρεσιών, δεν γίνεται να παρέχεις μόνο υπηρεσίες σε μια οικονομία, χρειάζεται παραγωγή, στον πρωτογενή τομέα. Αν δεν φυτέψεις δεν θα θερίσεις, κυριολεκτικά και μεταφορικά.