Γεωργουτσάτες: Ένα χωριό στο σταυροδρόμι... (+φωτογραφίες)

Επισκέφτηκα πρώτη φορά τους Γεωργουτσάτες το 2016. Μόλις, αντίκρισα της Δερόπολης τον κάμπο ένιωσα ένα σφίξιμο στην ψυχή... Νοσταλγία, αγανάκτηση, απορία; Όλα αυτά μαζί για έναν τόπο που έζησε πολλά και θα ζήσει ακόμη περισσότερα. Μια γωνιά του πλανήτη, στην οποία έχουν "παιχτεί" πολλοί αγώνες. Έκτοτε πήγα πολλές φορές, θα πάω κι άλλες, γιατί αυτός ο τόπος με "τραβάει" σαν κάτι να θέλει να μου πει. Μήπως είναι όλα αυτά που δεν πρόφτασε (ή δεν ήθελε) να μου πει ο (Ελατοχωρίτης) παππούς μου, ο οποίος πολέμησε στην Μουργκάνα; Μήπως είναι η αστείρευτη πηγή εμπνεύσεως που πηγάζει από τα σπλάχνα της Δερόπολης;
Γεννήθηκα και διαμένω στην πόλη των Ιωαννίνων, σ' ένα κομβικό σημείο των Βαλκανίων. Μεγάλωσα στο Ελατοχώρι Ζαγορίου (μέχρι την τρίτη δημοτικού). Περασμένες εποχές! Μία ώρα από τα Γιάννενα το χωριό μου, μία ώρα από τα Γιάννενα και οι Γεωργουτσάτες. Η σκέψη παραμένει η ίδια... Στην μοίρα που εισήχθησαν τα χωριά της Δερόπολης θα μπορούσαν να βρεθούν και τα Ζαγοροχώρια (όπως και το χωριό μου), αλλά την γλίτωσαν... Χρέος μου; Να προάγω το δίκαιο. Το ανθρώπινο. Το ειρηνικό. Είμαστε άνθρωποι, ήρθαμε σ΄αυτόν τον κόσμο να ζήσουμε ειρηνικά με αλληλεγγύη και αγάπη. Όλα τ' άλλα είναι φενάκη!
-Άγγελος Μητσόπουλος- (Ποιητής - Συγγραφέας)

Κλείνοντας, σας παραθέτω ένα ποίημα που έγραψα για την Βόρειο Ήπειρο...

Βραχύς ήρωας

Βαθιά ψυχή. Γλυκιά ανάμνηση.

Την ημέρα αγώνας,

τη νύχτα αγωνιάς.

Πίστη που έγινε θεσμός.

Σπίτι γεμάτο ερωτήματα.

Δεν ξεχνώ, δεν φοβάμαι

και στο τζάμι αχνίζει

η φωνή του χθες.

Ήταν κραυγή ηρώων.

Όχι αδικία, ούτε καημό,

ειρήνη φυτεύω. 

Τα φύλλα κλαδεύω

κι η μυρωδιά

να εμπνέει την ψυχή.

Στο ίδιο έργο, εδώ γυρνώ.

Δεν θα προδώσω

στη γη θα δώσω

όσα καλά μου μάθε η μάνα.

Μπροστά πηγαίνω,

στα ίδια μένω

και αντικρίζω την σιγαλιά.

Βραχύς ήρωας.

Αιώνιος  αγώνας.

Γλυκιά ελπίδα.

-Άγγελος Μητσόπουλος-

(Ποιητής - Συγγραφέας)