Aπό την αναγνώστρια της Lifoland, Βαλίνα Ιωσηφίδου
Αυτό το κείμενο το έγραψα για Εσένα, για Εμένα, για Αυτόν...
Σου φωνάζω, δεν ακούς; Σήκω, σου λέω. Θα μου πεις τόσα προβλήματα που έχεις, τόσος αναποδιές που σε βρήκαν, τόσες προδοσίες, τόσες στεναχώριες. Τόσα και τόσα. Σήκω μωρέ! Σήκω! Τι κυλιέσαι κάτω σαν αδύναμο, μισοπεθαμένο ερπετό; Τι σέρνεσαι σαν ένα τίποτα;
Αυτό το κείμενο το έγραψα για Εσένα, για Εμένα, για Αυτόν...
Σου φωνάζω, δεν ακούς; Σήκω, σου λέω. Θα μου πεις τόσα προβλήματα που έχεις, τόσος αναποδιές που σε βρήκαν, τόσες προδοσίες, τόσες στεναχώριες. Τόσα και τόσα. Σήκω μωρέ! Σήκω! Τι κυλιέσαι κάτω σαν αδύναμο, μισοπεθαμένο ερπετό; Τι σέρνεσαι σαν ένα τίποτα;