Είναι κάτι
στιγμές λες και δεν υπάρχει τίποτα γύρω σου, μέσα σου, στον κόσμο όλο. Γιορτές,
ευχές και λόγια που πέφτουν στο κενό. Μια κακόγουστη επανάληψη.
Λίγο φως για να
αναδείξουμε τη ματαιοδοξία μας και λάμψη πουθενά. Αλλά έτσι δεν ήταν πάντα ο
κόσμος;
Υπάρχουν κάποιοι
άνθρωποι που δεν αξίζει να λέγονται άνθρωποι. Κρύβονται πίσω από ψεύτικες ζωές,
ψεύτικα προφίλ, αρρωστημένες σκέψεις. Μόνο ψέμα και κούφιες υποσχέσεις. Έστω κι
αν εσύ μπορείς και τους ανακαλύπτεις, υπάρχουν αρκετοί ανόητοι άνθρωποι, που
δεν τους βλέπουν. Κοροϊδεύουν πρώτα τον εαυτό τους και μετά τον άνθρωπο που
επιλέγουν να παντρευτούν. Χτυπάει μία, δύο, τρεις φορές το καμπανάκι και η άλλη
ακόμη κοιμάται.
