Αγναντεύεις
έξω από το παράθυρο,
πρόσωπα
πάνε κι έρχονται,
ψωνίζουν
υποσχέσεις,
ανέκφραστα.
Εσύ,
στη δική σου ουτοπία,
δεν
νιώθεις την αδημονία των παιδιών
να
ανοίξουν τα παιχνίδια τους.
Το
τζάκι καίει και τις τελευταίες αναμνήσεις
από το
περασμένο εορτασμό…
