{…} Τα περιστατικά λοιπόν εκτός του ότι συμβαίνουν, του ότι υπάρχουν, λένε και κάτι; Δεν είναι μου φαίνεται ανάγκη να τονίσω πως γενικά είμαι νηφάλιος άνθρωπος. Αλλά ίσως μέσα μου κάτι να έμεινε από παράλογες δεισιδαιμονίες, παραδείγματος χάρη αυτή εδώ η περίεργη πεποίθηση πως όλα τα περιστατικά της ζωής που μου συμβαίνουν έχουν μια επιπλέον σημασία, κάτι σ η μ α ί ν ο υ ν· πως τα περιστατικά της ζωής μου κάτι μου ψιθυρίζουν, πως βαθμιαία μας αποκαλύπτουν κάποια δικά τους μυστικά, πως μπροστά μας στέκουν σαν γρίφος που πρέπει να λύσουμε, πως τα περιστατικά που ζούμε στη ζωή μας είναι η μυθολογία αυτής της ζωής και πως μέσα σ’ αυτή τη μυθολογία υπάρχει το κλειδί της αλήθειας και του μυστηρίου. Είναι αυτό τάχα πλάνη; Πιθανόν, αλλά δεν μπορώ ν’ απαλλαχτώ απ’ την ανάγκη αυτή να λ ύ ν ω αδιάκοπα τη ζωή μου
