Περπατάς στο δρόμο και σκέφτεσαι το σήμερα, το αύριο, το χθες. Αναλώνεις την ενέργεια σου, σε μία διαδικασία που δε σου προσφέρει τίποτα, παρά μόνο άγχος και ανασφάλεια.
Σκέφτεσαι, σκέφτεσαι, σκέφτεσαι…
Συνεχώς θέλεις να καλύπτεις τη σιωπή, με ασήμαντα λόγια. Άκου τη σιωπή σου και βυθίσου στη γαλήνη της. Ακόμη κι αν περπατάς μέσα σε πολυσύχναστες πόλεις και σε περιτριγυρίζουν ανώφελα νέα του δρόμου. Τι νόημα έχει αν μάθεις τι χρώμα ρούχο φόρεσε ο Χ; Ενώ αν περπατήσεις στη φύση και μυρίσεις τα όμορφα λουλούδια, σίγουρα θα αποκομίσεις περισσότερα οφέλη.
~Άγγελος Μητσόπουλος
