Τη ζωή δεν επιτρέπεται να την αγνοήσεις…
Κάθεσαι και μετράς ανθρώπους που έφυγαν και δεκάδες πικρές στιγμές.
Μετράς λάθος εκτιμήσεις, προδοσίες, ψέματα κι απογοητεύσεις.
Και λες πως είσαι άτυχος, κατεβάζοντας ηττημένα το κεφάλι.
Λες πως οι ανθρώπινες επαφές, φιλίες, συγγένειες, έρωτες και συνεργασίες είναι λαχείο κι εσύ αιώνια γκαντέμης.
Και λες, λες… Συνέχεια λες κι όλο κλαις.
Για εκείνα που πέρασαν και δεν ήταν όπως τα ήθελες και για αυτά που δεν ήρθαν ποτέ.
Και μισείς τα λάθη σου, απορείς με τα πάθη σου κι αναθεματίζεις τη μοναξιά σου.
