Έχουμε την τάση να υποπτευόμαστε τον άνθρωπο πιο πολύ σαν κακό παρά σαν καλό. Το κακό πάνω στον άνθρωπο προβάλλεται από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης, ενώ το καλό σπάνια.
Αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων είναι σαν κι εμάς. Στην πραγματικότητα δεν θα πληγώσουν θεληματικά ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα, δεν θα θελήσουν να το ληστέψουν ή να το σκοτώσουν.
Ο άνθρωπος μαθαίνει το κακό με τον ίδιο τρόπο που μαθαίνει και το καλό. Αν πιστεύει σ’ έναν κόσμο όπου επικρατεί το κακό θ’ αντιδράσει καχύποπτα, όλο φόβο και σταθερά θ’ αναζητά το κακό και σίγουρα θα το βρίσκει μπροστά του. Αν, από την άλλη μεριά, πιστεύει σ’ έναν κόσμο όπου βασιλεύει το καλό, θα είναι όλο σιγουριά κι εμπιστοσύνη, ευάλωτος, μα κι όλος ελπίδα.
Δε σκέφτεται τη πιθανότητα ότι σ’ ένα άλλο μέρος, αυτή την ίδια στιγμή, υπάρχει κάποιος που χρειάζεται την αγάπη του.
-απόσπασμα από το βιβλίο του ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ-
