Φασίστας έρωτας

Σε μία σχέση η αξία του υποκειμένου είναι μικρή, σχεδόν ανύπαρκτη .Το υποκείμενο είναι μόνο η αρχική ώθηση, το V0 που λένε η φυσικοί, του ανεξήγητου φαινομένου του έρωτα που τελικά δεν είναι παρά ένας εθισμός, ο χειρότερος ίσως. Μάλιστα, ο εθισμός αυτός δεν αναφέρεται καν στο αντικείμενο του πόθου μας, αλλά στον ίδιο τον πόθο. Εθιζόμαστε όχι στο άτομο για το οποίο νομίζουμε πως τρέφουμε αισθήματα, αλλά στα ίδια τα αισθήματα. Θέλουμε και μας αρέσει να είμαστε η μόνη γεννήτρια των συναισθημάτων και ο μόνος βελζεβούλης των σκέψεων ενός ατόμου. Αυτή η μοναδικότητα είναι και η πηγή του κακού.  

 Έχουμε δώσει όλη αυτή την σημασία στο συναίσθημα απλά και μόνο γιατί εξαρτόμαστε πλέον από αυτό πιο πολύ και από όσο εξαρτάται το πρεζάκι από την δόση του, και όσο κι αν θέλουμε να παρουσιάζουμε τον έρωτα ως το ευγενέστερο όλων των συναισθημάτων,