Αν δεν ακούσεις...

Ορισμένοι ακόμη αναρωτιούνται γιατί έχει προκύψει η κρίση στην Ελλάδα. Σίγουρα οι λόγοι είναι περισσότεροι από ένα (και δεν είναι η ώρα να τους αναλύσουμε όλους). Όσοι έχουν ασχοληθεί με βασικές αρχές οικονομίας θα ξέρουν πως μετά την ανάπτυξη έρχεται η ύφεση. 

Ή να το πω πιο απλά μετά τον ήλιο κάποια στιγμή έρχεται η μπόρα. Αν θέλετε και σε ποδοσφαιρικούς όρους κάθε ομάδα κάνει “κοιλιά” σε κάποιο χρονικό σημείο του πρωταθλήματος, απλά όσο πιο ισχυρή (και ενωμένη) είναι τόσο πιο γρήγορα ανακάμπτει.

Πάμε να δούμε λίγο την καθημερινότητα μας και πιο συγκεκριμένα τις υπηρεσίες στην Ελλάδα στον αιώνα μας. Λίγο πολύ όλοι έχουμε την “ατυχία” να επισκεφθούμε -τουλάχιστον- έναν δημόσιο οργανισμό ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Το μεγάλο ποσοστό που στελεχώνει τις θέσεις αυτές είναι πλέον λίγο πριν τη συνταξιοδότηση και υπάρχει ελάχιστο νέο αίμα. Ας δούμε για παράδειγμα πως λειτουργούν οι δήμοι και ποια είναι η νοοτροπία των Δημάρχων και των συμβούλων.

Σε μεγάλο ποσοστό δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι είναι άνθρωποι που αγαπάνε την καρέκλα, προέρχονται από έναν κομματικό μηχανισμό και λειτουργούν με τη λογική του καφενείου. Δηλαδή, ασκούν τα καθήκοντα τους περνώντας τις περισσότερες ώρες σε καφενεία και ακούνε διάφορες “ράδιο αρβύλες”, αντί να ενημερώνονται για τα προβλήματα των πολιτών και να προσπαθούν να βρούνε λύση.

Επίσης, το μορφωτικό τους επίπεδο και μιλάω για την παιδεία που έχουν αποκτήσει (άλλο εκπαίδευση, άλλο παιδεία) κυμαίνεται σε χαμηλά επίπεδα. Και πως να μη συμβαίνει αυτό καθώς τα καλύτερα μυαλά της χώρας μας, ξενιτεύονται αφού πρώτα έχουν παλέψει και τα βάζουν με τα κομματικά συμφέροντα των εκάστοτε διοικούντων.

Όσο επικρατεί η λογική “ανάλογα με τις γραμμές του κόμματος πράττουμε” τότε ένας άνθρωπος που έχει πάρει κάποια εφόδια και έχει ανοίξει το μυαλό του αποκτώντας παιδεία και σέβεται το διαφορετικό, δεν έχει και πολλούς λόγους (πέραν του συναισθηματικού) να μείνει στην Ελλάδα, τη στιγμή που βρίσκεται στην πιο δημιουργική φάση της ζωής του.

Πλέον, μείναμε λίγοι... 

Πολλοί συνομήλικοί μου έχουν μεταναστεύσει και βρήκαν αλλού αυτό που έψαχναν στη χώρα όπου γεννήθηκαν. Κι αν τους ρωτήσεις αν θέλουν να επιστρέψουν, θα σου πούνε πως θα γυρνούσαν για τον καιρό (και για τα νησιά), για την οικογένεια και τους φίλους, αλλά σε καμία περίπτωση για το βιοτικό επίπεδο και την επαγγελματική τους αποκατάσταση.

Επειδή πάντα βλέπω και το άσπρο και το μαύρο, πιστεύω πως υπάρχουν αξιόλογοι Δήμαρχοι στην Ελλάδα και εδώ θα καταθέσω μια προσωπική μου άποψη. 

Θεωρώ πως τρεις δήμαρχοι στην Ελλάδα (υπάρχουν και ελάχιστοι ακόμη και ίσως κάποιοι που δεν τους γνωρίζω)  έχουν κάνει και συνεχίζουν να κάνουν αξιόλογο έργο. Πρόκειται για τους κυρίους (Μπουτάρη, Γκλέτσο και Ψινάκη) όσο κι αν πρόκειται για αναγνωρίσιμα πρόσωπα, προσφέρουν σημαντικό έργο στις πόλεις τους και έχουν μάθει να ακούνε.

Από την άλλη όμως υπάρχουν και οι μη αποδοτικοί δήμοι, καθώς οι σύμβουλοι δεν έχουν την κατάλληλη παιδεία για την εποχή και η νοοτροπία τους έχει μείνει σε άλλες εποχές.

Ο σεβασμός και η συνεννόηση θα πρέπει να είναι τα θεμέλια όλων αυτών των εκλεγμένων προσώπων καθώς και των υπαλλήλων.

Αν δεν ακούσεις και δεν υπάρχουν αποδείξεις για ένα συμβάν δεν μπορείς να δώσεις λύσεις στα προβλήματα.

Αν κάθεσαι στο καφενείο και ακούς τον έναν και τον άλλο να λέει ότι του κατέβει τότε δεν κάνεις για δήμαρχος αλλά για καφετζής. Πως να το κάνουμε δεν είναι όλοι για θέσεις τόσο σημαντικές.

Αναρωτηθείτε γιατί το Ζαγόρι βρίσκεται σε χρόνια στασιμότητα!!!

Υ.Γ.: Όποιος θέλει να σχολιάσει, μπορεί να το κάνει ελεύθερα. Αλλά με πολιτισμένο τρόπο, με αποδείξεις, επιχειρήματα και φυσικά επώνυμα!

Άγγελος Μητσόπουλος