Μια πέτρα τραγούδησε

Πολύ κοντά στον ουρανό.

Ο ήλιος έμοιαζε, να μου μιλάει,

η φύση και τα δέντρα με κοιτούσαν.

Όλα σε πλήρη αρμονία.

Έτσι θέλω τη ζωή μου.

Το χρώμα του ουρανού δεν αλλάζει,

ούτε το χρώμα της ψυχής.

Η οπτική γωνία διαφέρει.

Μέσα από αυτά τα δύο

ξεκινάει η μελωδία της ζήσης.

Εκπέμπουν μοναδική ζωτικότητα.

Είμαι παρών. Όλη η φύση γύρω μου.

Αναζητώ γαλήνη, εκεί θα τη βρω,

γιατί μόνο εκεί υπάρχει.

Με υπομονή ο σπόρος γίνεται δέντρο

και τα φύλλα συνεχίζουν τη διάδοση

της ύπαρξης.

Η ρόδα της ζωής συνεχώς γυρίζει.

 Άκουσα μια πέτρα να τραγουδάει

κι έτσι προχώρησα.

Ο αέρας χόρευε στο ρυθμό της.

Αιώνια ο ήλιος φωτίζει τις ζωές.

Και τα αστέρια διαδίδουν

τη δύναμή του, στη νύχτα.

 Πηγαίνω πιο κάτω, όχι στη ζωή 

αλλά στο απόμερο μονοπάτι, 

ενός αναζωογονητικού δάσους.

Βρέθηκα εκεί...

Όπως τότε πριν χρόνια,

βρέθηκα στη ζωή.  Κάτι μας οδηγεί.

Είναι η ψυχή που κατοικεί στο σώμα,

μέχρι να αποχωρήσει για άλλους κόσμους

~Άγγελος Μητσόπουλος

*Το ποίημα με τίτλο "Μια πέτρα τραγούδησε" περιλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή "Πορτραίτα" του Άγγελου Μητσόπουλου!