Λύπη
Αυτός ο πόνος δεν είναι για να σε κάνει λυπημένο, να το θυμάσαι. Εκεί ακριβώς χάνουν συνεχώς την ουσία οι άνθρωποι... Αυτός ο πόνος είναι για να σου δώσει μεγαλύτερη εγρήγορση, γιατί οι άνθρωποι αποκτούν εγρήγορση μόνον όταν το βέλος πηγαίνει βαθιά μέσα στην καρδιά τους και τους πληγώνει. Διαφορετικά δεν έχουν εγρήγορση. Όταν η ζωή είναι εύκολη, άνετη, βολική, γιατί να σκοτιστεί; Γιατί να μπει στον κόπο να έχει εγρήγορση; Όταν πεθάνει ένας φίλος, υπάρχει μια πιθανότητα. Όταν η γυναίκα σου σε εγκαταλείψει, εκείνες τις σκοτεινές νύχτες, νιώθεις μοναξιά. Έχεις αγαπήσει τόσο αυτή τη γυναίκα και έχεις ριψοκινδυνεύσει τα πάντα και, ξαφνικά, μια μέρα φεύγει. Αν κλαις μέσα στη μοναξιά σου, είναι η κατάλληλη περίσταση που, αν την χρησιμοποιήσεις, μπορείς να αποκτήσεις επίγνωση. Το βέλος πονάει: μπορείς να το χρησιμοποιήσεις. Ο πόνος δεν είναι για να σε κάνει δυστυχισμένο, ο πόνος είναι για να σου δώσει μεγαλύτερη επίγνωση! Και όταν έχεις επίγνωση, η δυστυχία εξαφανίζεται.
Αυτός ο πόνος δεν είναι για να σε κάνει λυπημένο, να το θυμάσαι. Εκεί ακριβώς χάνουν συνεχώς την ουσία οι άνθρωποι... Αυτός ο πόνος είναι για να σου δώσει μεγαλύτερη εγρήγορση, γιατί οι άνθρωποι αποκτούν εγρήγορση μόνον όταν το βέλος πηγαίνει βαθιά μέσα στην καρδιά τους και τους πληγώνει. Διαφορετικά δεν έχουν εγρήγορση. Όταν η ζωή είναι εύκολη, άνετη, βολική, γιατί να σκοτιστεί; Γιατί να μπει στον κόπο να έχει εγρήγορση; Όταν πεθάνει ένας φίλος, υπάρχει μια πιθανότητα. Όταν η γυναίκα σου σε εγκαταλείψει, εκείνες τις σκοτεινές νύχτες, νιώθεις μοναξιά. Έχεις αγαπήσει τόσο αυτή τη γυναίκα και έχεις ριψοκινδυνεύσει τα πάντα και, ξαφνικά, μια μέρα φεύγει. Αν κλαις μέσα στη μοναξιά σου, είναι η κατάλληλη περίσταση που, αν την χρησιμοποιήσεις, μπορείς να αποκτήσεις επίγνωση. Το βέλος πονάει: μπορείς να το χρησιμοποιήσεις. Ο πόνος δεν είναι για να σε κάνει δυστυχισμένο, ο πόνος είναι για να σου δώσει μεγαλύτερη επίγνωση! Και όταν έχεις επίγνωση, η δυστυχία εξαφανίζεται.
ξεχνιέται όταν αρχίζεις να σκέφτεσαι πώς να πετύχεις κάτι. Όταν αναδύεται ο νους που θέλει επιτεύγματα, χάνεις την επαφή με τον παράδεισο στον οποίο βρίσκεσαι. Ιδού μια από τις πιο λυτρωτικές προσεγγίσεις: σε απελευθερώνει τώρα αμέσως! Ξέχνα εντελώς την αμαρτία και ξέχνα την αγιοσύνη΄ και τα δυο είναι ανοησίες. Αυτά τα δυο μαζί έχουν καταστρέψει όλες τις χαρές της ανθρωπότητας. Ο αμαρτωλός νιώθει ένοχος, επομένως η χαρά του χάνεται. Πώς να χαρείς τη ζωή άμα νιώθεις συνέχεια ένοχος, άμα πηγαίνεις διαρκώς στην εκκλησία να εξομολογηθείς ότι έκανες τούτο κι εκείνο το σφάλμα; Και σφάλμα και σφάλμα και σφάλμα... όλη σου η ζωή φαίνεται πως αποτελείται από αμαρτίες. Πώς να ζήσεις χαρούμενα; Γίνεται αδύνατον να απολαύσεις τη ζωή. Γίνεσαι βαρύς, φορτωμένος. Η ενοχή σού πλακώνει το στήθος σαν βράχος, σε συντρίβει δεν σε αφήνει να χορέψεις. Πώς να χορέψεις; Πώς να χορέψει η ενοχή; Πώς να τραγουδήσει η ενοχή; Πώς να αγαπήσει η ενοχή; Πώς να ζήσει η ενοχή; Έτσι, εκείνος που νομίζει πως κάνει κάτι κακό, είναι ένοχος, φορτωμένος, νεκρός πριν το θάνατο, έχει ήδη μπει στον τάφο. -Όσσο-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου