Απρόσμενα (ποίημα)

Ας είναι η τελευταία φορά

που μυρίζω τον βασιλικό.

Τη νύχτα κι αυτή.

Σε βλέπω κι εσένα να φεύγεις,

χωρίς να ξέρεις που πας.

Ας είναι η πρώτη μέρα που ζω.

Στο άγνωστο πηγαίνω.

Μ' ένα τσιγάρο στο χέρι,

να καίει κάθε βήμα.

Ίσως αργήσω το βράδυ.

Μην περιμένεις.

Θα σε συναντήσω

απρόσμενα, σ άλλη φέξη.

Κι αν πάγωσε ο χρόνος 

κάπου χάσαμε το δρόμο.

Τα φτερά έχω ανοίξει

μα ο ουρανός με χάνει.

Θα ζήσω εδώ, στο τρώρα

και κάθε αμφιβολία 

θ αφήσω να καεί

στην πυρκαγιά του χθες.

-Άγγελος Μητσόπουλος-