Ή αλλιώς, όταν αισθάνεσαι πως σε λένε Γουαδελούπη
Στο ταξί, στην αίθουσα αναμονής του οδοντιατρείου, στο τραπέζι γάμου της τέταρτης ξαδέρφης. Εκεί γίνονται οι πιο ανούσιοι διάλογοι, οι ερωτήσεις που δεν ζητάνε απαραίτητα απαντήσεις, παρά μόνο να σκοτώσουνε τον χρόνο. Πολλές φορές βέβαια αυτή η δολοφονία είναι αργή και βασανιστική, εφάμιλλη κινέζικου μαρτυρίου.
Σε αυτές τις περιστάσεις ζηλεύω τους ανθρώπους που τους ρωτάνε τι δουλειά κάνουν και απαντάνε αβίαστα, με την ίδια ευκολία σαν να λένε το όνομα τους, και οι συνομιλητές τους απλά συνεχίζουν την κουβέντα, χωρίς διευκρινιστικές ερωτήσεις, σαν δηλαδή να έλαβαν την απάντηση «Μαρία» και όχι «Γουαδελούπη».
Το ότι ανήκω στην κατηγορία «Γουαδελούπη» το είχα καταλάβει αρκετά νωρίς, στα 18 μου, που σπούδαζα Βιβλιοθηκονομία.
Ο κλασικός διάλογος είχε ως εξής:
– Τι σπουδάζεις;
– Βιβλιοθηκονομία
– Τι είναι αυτό;
– Μας μαθαίνουν πώς να βάζουμε τα βιβλία στα ράφια
– Και χρειάζονται 4 χρόνια για να το μάθεις αυτό;
– Ναι
– Βιβλιοθηκονομία
– Τι είναι αυτό;
– Μας μαθαίνουν πώς να βάζουμε τα βιβλία στα ράφια
– Και χρειάζονται 4 χρόνια για να το μάθεις αυτό;
– Ναι
Χρονομετρημένη διάρκεια: 00: 7,73
[Πραγματικά βαριόμουνα να εξηγήσω τι είναι η Βιβλιοθηκονομία, και όχι δεν μαθαίναμε μόνο να βάζουμε τα βιβλία στα ράφια.]
Στα 25 μου ξεκίνησα να εργάζομαι σε μία εκδοτική εταιρεία, ως συντάκτρια. Έγραφα κείμενα, έπαιρνα συνεντεύξεις, δεν θεωρούσα όμως πως είμαι δημοσιογράφος.
Οπότε η συζήτηση είχε ως εξής:
- Πού δουλεύεις;
– Στην Τάδε Εκδοτική.
– Α, δηλαδή είσαι Δημοσιογράφος;
– Βασικά συντάκτρια.
– Αλλά Δημοσιογραφία σπούδασες, ε;
– Όχι, τελείωσα Βιβλιοθηκονομία.
– Α, τι είναι αυτό;
– Μας μάθαιναν να βάζουμε τα βιβλία στα ράφια.
– Και δεν ασχολήθηκες;
– Όχι.
– Στην Τάδε Εκδοτική.
– Α, δηλαδή είσαι Δημοσιογράφος;
– Βασικά συντάκτρια.
– Αλλά Δημοσιογραφία σπούδασες, ε;
– Όχι, τελείωσα Βιβλιοθηκονομία.
– Α, τι είναι αυτό;
– Μας μάθαιναν να βάζουμε τα βιβλία στα ράφια.
– Και δεν ασχολήθηκες;
– Όχι.
Χρονομετρημένη διάρκεια: 00:12,06
Ανακάλυψα βέβαια πως όσο μεγαλώνεις τόσο σπανιότερα σε ρωτάνε “τι τελείωσες”, και πράγματι για πολύ καιρό δεν χρειάστηκε να αναφερθώ στη Βιβλιοθηκονομία και το παραμύθι με τα ράφια, κατάφερα όμως να παρατείνω εκ νέου τη στιχομυθία, καθώς στα καλά καθούμενα πήγα και άλλαξα δουλειά.
– Πού δουλεύεις;
– Στην Τάδε Διαφημιστική.
– Και τι ακριβώς κάνεις;
– Στο client service. Ε, ασχολούμαι με τα social media των πελατών
– Α, και εγώ θέλω να βάλω στο μαγαζί/ ταξί/ ιατρείο/ περίπτερο (Πάντα. Όλοι.) Εσύ δηλαδή αυτό κάνεις;
– Σε γενικές γραμμές ναι.
– Αυτό το σπουδάζεις;
– Μπορείς και να το σπουδάσεις.
– Εσύ δηλαδή το σπούδασες;
-Όχι…
– Α, και δουλεύεις καιρό τώρα εκεί;
– Όχι…
– Α, πού δούλευες πριν; Σε άλλη διαφημιστική;
-Ε, θα σας πω, αλλά ας συστηθούμε πρώτα. Πώς σας λένε; Εμένα με λένε Γουαδελούπη.
– Στην Τάδε Διαφημιστική.
– Και τι ακριβώς κάνεις;
– Στο client service. Ε, ασχολούμαι με τα social media των πελατών
– Α, και εγώ θέλω να βάλω στο μαγαζί/ ταξί/ ιατρείο/ περίπτερο (Πάντα. Όλοι.) Εσύ δηλαδή αυτό κάνεις;
– Σε γενικές γραμμές ναι.
– Αυτό το σπουδάζεις;
– Μπορείς και να το σπουδάσεις.
– Εσύ δηλαδή το σπούδασες;
-Όχι…
– Α, και δουλεύεις καιρό τώρα εκεί;
– Όχι…
– Α, πού δούλευες πριν; Σε άλλη διαφημιστική;
-Ε, θα σας πω, αλλά ας συστηθούμε πρώτα. Πώς σας λένε; Εμένα με λένε Γουαδελούπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου