Ή θα είσαι άνεργος (μπορεί και από επιλογή) ή θα δουλεύεις (οπουδήποτε) και θα πληρώνεσαι με ψίχουλα. Υπάρχει ανάγκη αλλά είμαστε και άνθρωποι. Με αξιοπρέπεια!
Σκηνικό 1ο
Δούλευα σε μια εταιρεία στο χώρο της παραγωγής. Και προκύπτει θέση στο λογιστήριο της εταιρείας. Η θέση καλύπτεται από άτομο που δεν έχει πτυχίο (ούτε λογιστικης, ούτε κάτι αντίστοιχο) αλλά απ' ότι φαίνεται γερό βύσμα. Κι εγώ που έχω πτυχίο λογιστικης και μπορώ να μπω στη θέση, μένω εκτός...
Σκηνικό 2ο
Κατάστημα στα Γιάννενα ζητούσε πωλητή. Στέλνεις βιογραφικό και περιμένεις. Σε παίρνει τηλέφωνο και σου λέει έλα αύριο για δοκιμαστικό. Πηγαίνεις και διαπιστώνεις πως δεν έχει ανοίξει, αλλά μένεις για το στήσιμο του μαγαζιού. Δεν σε ενημερώνει πόση ώρα θα μεινεις (υποτίθεται για δοκιμαστικό) και μετά από οχτώ ώρες ρωτάς αν θα πληρωθείς και πότε θα φύγεις... Σου λέει: έχουμε ακόμη....
Οι άλλοι δεν λένε τίποτα.
Εσύ του λες... με έχεις εδώ οχτώ ώρες, χωρίς ασφάλεια και καλά για δοκιμαστικό. Δεν ξέρεις αν θα σε πάρει στη δουλειά και σου λέει δεν έχεις όρεξη...
Του ζητάς αυτά που δικαιουσαι και σου δίνει και τα χρήματα για την ασφάλεια.
Και ο άγιος φοβερα θέλει.!
Σκηνικό 3ο
Εργαζόμενοι σε κάποια εταιρεία, αναγκαζονται από τον εργοδότη να πάνε μαζί στο ΑΤΜ να βγάλουν το επίδομα που τους κατατέθηκε μέσω τραπεζης και να το επιστρέψουν στο αφεντικό.
Πόσο να σιωπήσουμε και να κατακρακυλήσουμε ακόμη;
Ας συνεχίσουν λοιπόν την περιπλάνηση στην καθημερινότητα της χώρας μας εν ετει 2017.
Σκηνικό 4ο
Στην Ελλάδα λένε, είσαι ότι δηλώσεις. Και ως ένα βαθμό ισχύει. Κάποιοι δηλώνουν πολιτικοί, άλλοι μεσσίες κι άλλοι εκδότες.
Πως γίνεται να είσαι εκδότης και να μη διαβάζεις πριν εκδοθεί η εφημερίδα σου, τι θα μπει μέσα;
Πως γίνεται να είσαι εκδότης να προσλαμβάνεις άτομα για να γράφουν άρθρα... Και να πηγαίνεις να γράφεις και να σου λέει πως είναι ωραία αυτα που γράφεις... Αλλά στο τρίτο φύλλο να σου λέει πως δεν μπορεί να συνεχιστεί η συνεργασία μας γιατί αυτά που γράφεις δεν ταιριάζουν με το ύφος της εφημερίδας και μάλιστα για άρθρο που αναφέρεται σε θέμα που σε προηγούμενο φύλλο είχε πρωτοσέλιδο ο μεγαλοεκδοτης...
Επίσης, αλλος μεγαλοεκδοτης που εμπιστεύεσαι το πόνημα σου σ' αυτόν... σου κάνει άλλα από αυτά που συμφωνείς και όταν πάρει τα χρήματα που (δεν δικαιούται) από το βιβλίο, σου λέει πάρε τα βιβλία σου και πούλησε τα μόνος σου.
Αλλά έρχεται η στιγμή που όλοι αυτοί πληρώνουν το τίμημα τους, αν και μυαλό δεν βάζουν και συνεχίζουν τις αρπαχτες.
Σκηνικό 5ο
Στέλνεις e-mail στο Δήμο Ζαγορίου, για ένα θέμα. (Τους γνωρίζεις και σε γνωρίζουν.) Περνάνε τέσσερις μήνες και δεν έχεις λάβει καμία απάντηση.
Στέλνεις e-mail στο Δήμο Μαραθώνα, για άλλο θέμα. (Δεν τους γνωρίζεις, δεν σε γνωρίζουν.) Περνάει λιγότερο από ένας μήνας και έχεις γραπτή απάντηση.
Να τα λέμε κι αυτά!
Υ.Γ.: Έστω κι αν ένα μεγάλο ποσοστό (ίσως το μεγαλύτερο) ευθύνης πηγαίνει στις εκάστοτε κυβερνήσεις, μερίδιο έχουμε κι εμείς. Με τη στάση μας. Με το να μη μιλάμε για το άδικο.
Υ.Γ.1: Λογική 50 χρονης εργαζομενης σε εργοστάσιο:
-Της λέω... "γιατί να μην πάρουν καινούριες μηχανές που θα χρειάζονται λιγότερα άτομα και εμείς να προσφέρουμε διαφορετικά;"
-Μου απαντάει... "Καλύτερα γιατί θα μας διωξουν μετά."
Ας μην ήταν η αποζημίωση στη μέση και θα σε κρατούσαν εκεί... Να τρως φρυγανιες στο διάλειμμα!
Υ.Γ.2: Αν πρέπει να δηλώσω κάτι δηλώνω άνθρωπος.
Υ.Γ.3: Forza Ψινακης
Άγγελος Μητσόπουλος
Ποιητής -Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου