που μοιάζει άθλια παρακμή!
Δεν λέω "χρόνια πολλά" στις "γιορτές", γιατί κοστίζουν. Σε καθιστούν αθώο.
Κακώς δεν λες, είναι ευχή. Μα τι άνθρωπος. Κι η προσευχή, κόστος κι αυτή; Όχι προσεύχομαι, κρυφά. Δεν θέλει κόπο η χαρά.
Αντικοινωνικός θα πούνε κάποιοι. Γιορτάζω όταν γελάνε οι σκέψεις κι όταν ανθίζουν τα όνειρα. Άξιοι αυτοί που προσπάθησαν κι αφήνουν στην άκρη το ψευτοβόλεμα. Συνέδριο αγάπης πότε θα γίνει; Δεν βρέθηκε ακόμη ο χώρος ή είναι άδειες οι θέσεις;
Κι οι εκθέσεις για το Σαββατοκύριακο στο χωριό; Στημένες φάσεις. Λάθος εκφράσεις.
Όταν λες στην συναδέλφισαα -που επί οχτώ χρόνια δούλευει στα κάτεργα, χωρίς σκέψη, χωρίς αντίδραση με ψεύτικο χαμόγελο,- έχω πολλά "ανέκδοτα ποιήματα" ...αυτή περιμένει να ακούσει, αστεία πράγματα, τι να ελπίζεις;
Κι όταν της λες να μιλάει για το δίκαιο και το ανθρώπινο, σου λέει "ε και τι θα αλλάξει;"
Που να κρυφτείς; Πόσες σελίδες να κρύψουν μια δολοφονημένη ιδέα;
Τα αφεντικά οπλοφορούν και διατάζουν, διστάζουν να πούνε αλήθειες.
Απολύουν όσους βγουν από την γραμμή, την κόκκινη γραμμή της παραγωγής. Της παραλογής. Της παραλλαγής.
Θέλουν ανενεργούς πολίτες. Να μην μιλάς. Να μην αντιδρας. Να λες ναι κι ας έχεις μέσα σου χιλιάδες όχι. Να παρακαλάς για μια γουλια νερό και να σου δίνουν κουπόνια μπακάλικου, για ν' αγοράσεις μπακαλιάρο υγράλατο.
Έλα μωρέ και τι θα έκανες στο σπίτι. Μόνο η δουλεία και το σπίτι υπάρχουν στο μυαλό τους. Το σπίτι που ανήκει στην τράπεζα. Κι ένα τραπέζι με χίλια ζόρια θα δεις στρωμένο.
Μικρά ανθρωπάκια τριγύρω, σκόρπια. Αυτό μάθανε, αυτό λένε. Δεν ακούνε, δεν μιλάνε, αναπαράγουνε τα ίδια μασημένα λόγια, τα σταματημένα ανθολόγια. Το σύστημα κάποια στιγμή θα μας ξερασει και θα χει περάσει η μπογιά, το μόνο που θα βάψεις είναι η ταφόπλακα με μαύρο χρωμα και γράμματα από καλέμι, "ζήσανε αυτοί καλά..." Αλλά ποιος να πιστέψει; Τα ίδια θα γίνουν, με άλλη σειρά.
Ποιος να ξυπνήσει; Που είναι οι ιδέες; Με αρχή μέση και τέλος. Με ειλικρίνεια και κουράγιο. Όχι αυτό, το άλλο... της λαχτάρας που γεμίζει την ψυχή. Πάρε καλέμι και σκάλισε τα όνειρά σου. Βάλε χρώμα ουρανί. Ήρθες στη ζωή κάνε ότι κι αυτή. Ζήσε, όχι ξύσε!
-Άγγελος Μητσόπουλος-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου