"Τα υπόλοιπα 36 χωριά με το ζόρι βλέπουν τους ντόπιους να επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη."

 

Θα σας πάω περίπου πενήντα χρόνια πίσω… και θα σας θέσω ένα ερώτημα:

Οι άνθρωποι τότε που συναντιόταν, κατά κύριο λόγο;

Η απάντηση έρχεται εύκολα στο μυαλό όλων μας…

Μα φυσικά στις πλατείες και στις γειτονιές των χωριών ή των πόλεων.

Αυτό στις μέρες μας συμβαίνει όλο και πιο σπάνια και δεν πιστεύω πως ευθύνεται η επικράτηση του σύγχρονου τρόπου ζωής, αλλά η αποξένωση στην οποία έχουμε εισέρθει.

Αρκετές φορές  υποτιμάμε την αξία μια καλής συζήτησης, σε μια δύσκολη στιγμή για μας ή κάποιον φίλο, συνάδελφο ή ακόμη και άγνωστο συνταξιδιώτη, στο ταξίδι που λέγεται ζωή.

Χρειαζόμαστε περισσότερη ενσυναίσθηση, περισσότερη κατανόηση, και λιγότερο φθόνο.

Ακούω σε περιόδους εορτών στα αθηναϊκά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, να διατυμπανίζουν με παχυλούς τίτλους: «ΒΟΥΛΙΑΞΑΝ ΤΑ ΖΑΓΟΡΟΧΩΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΞΙΔΙΩΤΕΣ» …

Και αναρωτιέμαι, γνωρίζουν άραγε ότι τα Ζαγοροχώρια είναι 46 και όχι 8, 9, 10 χωριά, τα οποία είναι και τα πιο γνωστά – εμπορικά.

(Μια μικρή παρένθεση: Λέμε ή γράφουμε: το «ΖΑΓΟΡΙ» ή τα «ΖΑΓΟΡΟΧΩΡΙΑ» σε καμία περίπτωση τα Ζαγόρια). Κλείνει η παρένθεση!

Το σωστό ρεπορτάζ θα έπρεπε να λέει, βούλιαξαν από τα ταξιδιώτες τα πιο γνωστά χωριά στο Ζαγόρι. (Το Πάπιγκο, το Μονοδέντρι, η Βίτσα, το Τσεπέλοβο, οι Κήποι, το Καπέσοβο, οι Ασπράγγελοι και η Βωβούσα… άντε και κάνα δυο ακόμη!!!)

Τα υπόλοιπα 36 χωριά με το ζόρι βλέπουν τους ντόπιους να επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη. Ταξιδιώτες, βλέπουν αραιά και που… και μόνο όσα χωριά διαθέτουν τις κατάλληλες υποδομές για να τους φιλοξενήσουν!

Κι εδώ έρχεται το θέμα  της ευθύνης που αναλογεί στον καθένα. Πρώτα θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε να δούμε στον τόπο μας και μετά να το υλοποιήσουμε. Να ξεκαθαρίσω σε αυτό το σημείο πως δεν μηδενίζω το έργο κανενός, ούτε κουνάω το δάχτυλο σε κανέναν… παρά μόνο ασκώ κριτική καλοπροαίρετα.

 ~Άγγελος Μητσόπουλος

(ποιητής - συγγραφέας)