Και ειλικρινά χέστηκα για τα κόμματα
(τα δεξιά , τα αριστερά, τα πάνω, τα κάτω) που το μόνο που τα νοιάζει είναι να γεμίσουν τις τσέπες τους.
Η ουσία ποια είναι; Τι έχει αλλάξει τα τελευταία είκοσι χρόνια προς το καλύτερο;
Εμάς που σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο και αναλύουμε τις καταστάσεις λίγο παραπάνω, μας σιχαίνεστε... (Ξέρετε εσείς, ποιοι είστε. Είστε αυτοί οι προκλητικοί, που βγαίνετε σε όποιο βήμα σας παραχωρήσουν -με το αζημειωτο φυσικά- και κουνάτε το δάχτυλο, λέγοντας μαλακίες για να σώσετε το τομάρι σας).
Σκεφτόμαστε και αναλύουμε, γιατί επουδενί δεν έχουμε άγνοια του εκάστοτε κινδύνου και δεν θέλουμε μέσω του παρορμητισμου, οι ιδέες και οι πράξεις μας να λειτουργήσουν ωσάν τα φτερά του Ίκαρου.
Το πηγαίνω λίγο παραπέρα... Δεν ξέρω αν θεωρούμαι ή αν είμαι ποιητής. Και δε με νοιάζει κιόλας τι θα πει ο κόσμος. Εξάλλου αυτοί που δεν παρακολουθούν τα δημιουργήματά μου εκφέρουν άποψη, έτσι για να νιώσουν ανώτεροι. Ανώτεροι από ποιον, ανώτεροι σε τι; (Αυτό που ξέρω, είναι ότι προβληματίζομαι σε υπερβολικό βαθμό απο το κανονικό).
Οπότε η άμυνα μου... σε μια προσπάθεια ώστε να εκφράστω, να ξεφύγω από τις κακοτοπιές και εν τέλει να εμπνευσω έστω και ένα μυρμήγκι, είναι οι λόγοι για τους οποίους μου αρέσει να καλλιτεχνώ... με ποιήματα, πεζά κείμενα, ζωγραφιές, στίχους και φωτογραφίες.
Αυτοπροσδιορίζομαι ως καλλιτέχνης (με την έννοια του φέρνω το αόρατο στον υλικό κόσμο υπό το πρίσμα των δικων μου βιώματων και ανησυχιών).
Το πως βλέπει η κοινωνία την τεχνη, ίσως, σε ένα βαθμό, απαντάται παρακάτω.
Πριν χρόνια ένας μακρινός μου συγγενής, ενώ βρισκόμασταν σε μια οδό με το όνομα ενός ποιητή και πάνω σε μια συζήτηση, εν τη ρυμη του λόγου του, λέει μεταξύ άλλων: «...όπως κι αυτός ο ποιητής που έδωσε το όνομα του στον δρόμο, έγραφε όλο μαλακίες, νομίζοντας ότι κάτι κάνει...»
Στη συνέχεια και βλεποντας με να σιωπώ για μερικά δευτερόλεπτα, προσπάθησε να μαζεψει όσα δεν μαζεύονται, αλλά το μήνυμα το είχα λάβει για τα καλά. Και το κρατάω μέχρι σήμερα, γιατί σαν αυτόν, δυστυχώς σκέφτεται η πλειοψηφία της κοινωνίας.
Και ερωτώ... Έστω ότι δεν είναι κάτι σπουδαίο η ποίηση, η συγγραφή, η τέχνη γενικότερα... Τι προτιμάνε, να πέσουμε στα ναρκωτικά, στις εξαρτήσεις και στις βιαιες πράξεις;
Δεν θα τους κάνω τη χάρη. Θα γράφω όσο μου επιτρέπει το μυαλό και το σύμπαν και θα δημιουργώ γιατί αυτά τα μέσα κατέχω και οι αρχές που πρεσβεύω, δεν μου επιτρέπουν να πέσω στο επίπεδο τους. Αλλά μπροστά στις αδικίες και σε βίαιες απάνθρωπες ενέργειες κατά των αδύναμων, βρίζω λίγο παραπάνω από το επιτρεπτό. Πάρτε και την όποια ποιητική αδεία (ή αηδία) έχετε κατά καιρούς προσάψει... Αλλά, να διαβάσετε και τα υστερόγραφα! Βρίζω αυτές τις μέρες για όλα τα τραγικά που συμβαίνουν στη χώρα μας και οι υπεύθυνοι το χαβα τους!
Υ.Γ. 1: Γαμώ το σύστημα τους. Χωρίς αστερίσκους. Και πριν σχολιάσετε το παραμικρό... Ψάξτε και βρείτε το βίντεο από την ομιλία της μητέρας της Τοπαλουδη σήμερα (05/04/24) στον ALPHA (στην εκπομπή Super Κατερίνα). Και μετά σχολιάστε.
Υ.Γ. 2: Εννοείται ότι θα πρέπει να ζήσει και η Ελίτ και οι πλούσιοι και οι πολιτικοί, αλλά όχι είς βάρος της αντίπερας όχθης. Να μην ζεί ο ένας είς βάρος του άλλου. Ξέρω είναι κάτι απίθανο γιατί θα καταρρεύσει το οικονομικό μοντέλο που επικρατεί μέχρι σήμερα. Αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Γιατί το "αλλιώς" θα φέρει περισσότερο μίσος, αγεφύρωτες ανισότητες και αεναεες αδικίες με βία. Δυστυχώς.
Υ.Γ. 3: Όταν γίνει συνέδριο για την αγάπη, κρατήστε μου θέση.
~Άγγελος Μητσόπουλος
(ποιητής; συγγραφέας; στιχουργός; Προβληματισμένος Καλλιτέχνης!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου