Δεν είναι εύκολες οι σχέσεις των ανθρώπων

Όλοι έχουμε κενά, ελαττώματα, ψυχολογικά. Όλοι από κάπου μπάζουμε, κάπου δεν είμαστε σωστοί, κάπου το χάνουμε. Άλλος είναι υπερβολικά ανασφαλής κι άλλος αλαζόνας. Άλλος δε διεκδικεί ποτέ το δίκιο του και είναι μονίμως το θύμα κι άλλος δε ζητά συγγνώμη που να χτυπάς τον κώλο σου κάτω. Από πού προκύπτουν όμως όλα αυτά τα κενά; Τι μας δημιουργεί όλα αυτά τα ενοχλητικά ψεγάδια που δυνητικά μπορούν να μας στερήσουν την ευτυχία; Πολλοί παράγοντες θα μου πεις και θα έχεις και δίκιο. Μπορεί να δημιουργήθηκαν από τον τρόπο που μας μεγάλωσαν οι γονείς μας, από τις καταστάσεις που αντιμετωπίσαμε στη ζωή μας, από το πώς

Τα μοναχικά βήματα

Υπάρχει λένε μια μεγάλη περιπέτεια για τον καθένα μας, αλλά που θα την βρούμε;

Προς το παρόν ξεφυλλίζουμε τα παλιά ημερολόγια μήπως και σώσουμε κάτι απ' τα χρόνια...

Αλήθεια τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, ποιος θυμάται τι έγινε χτες, όλα θολά συγκεχυμένα...

Το πρωί περπατάω πάνω στα ερείπια δύο πολέμων για να πάω στην κουζίνα για καφέ.

Οι αλήτες κοιτάζουν τα τραίνα που φεύγουν και τα μάτια τους για μια στιγμή μένουν ορφανά και πάνω στις τζαμαρίες των σταθμών, δεν είναι η βροχή αλλά τα απραγματοποίητα ταξίδια που κλαίνε.

7 λόγοι που οι έξυπνοι άνθρωποι βρίσκουν δύσκολα σύντροφο

Βρήκαμε 7 λόγους για τους οποίους οι έξυπνοι άνθρωποι βρίσκουν πολύ πιο δύσκολα σύντροφο στην ζωή τους!

1. Δεν είναι προτεραιότητά μας οι σχέσεις

Για εμάς, η ζωή είναι γεμάτη από προοπτικές και δυνατότητες και πολλές φορές έχουμε τόσα πράγματα που θέλουμε να κάνουμε που δεν μας φτάνει καν ο χρόνος που έχουμε. Γενικότερα, δεν αναζητάμε μια σχέση για να γεμίσουμε το χρόνο μας. Αυτός είναι ήδη γεμάτος. Αναζητάμε μια σχέση που θα κάνει την διαφορά στην ζωή μας.

Οι Σάλπιγγες της Αποκαλύψεως - Τάσος Λειβαδίτης (ποίημα)

Κάποτε θα καταστρέψω όλα αυτά τα χειρόγραφα που άφησε πάνω στο τραπέζι μου ο διάβολος και που τα οικειοποιήθηκα χωρίς ντροπή – και μόνον αυτός που έκανε τη νύχτα πολλές φορές τον ίδιο δρόμο, μόνον αυτός έμαθε πως δεν υπήρξε ποτέ δρόμος

 κι αν συνεχίζω να ζω είναι γιατί δε θέλω να λησμονήσω ή βγαίνω μ’ ένα τσεκούρι στην πόρτα προς δόξαν του αιώνα μου – σχεδόν ερχόταν μια γυναίκα στην κάμαρά μου, όλα κρατούσαν λίγο σαν την αθωότητα, ύστερα γράφαμε σ’ ένα χαρτί το όνομά μας και το πετούσαμε από το παράθυρό μας (ίσως ήταν η ώρα που περνούσε η φήμη).

Τώρα η γυναίκα θα ’χει γεράσει σαν τη μητέρα ή το θωρηκτό Ποτέμκιν, στις γωνίες οι μέθυσοι με τις μπουκάλες στο στόμα σαν τις σάλπιγγες της Αποκαλύψεως και το χιόνι που πέφτει αόρυβα απ’ το πρωί σαν κάποιος να τινάζει το σπόγγο του παλιού σχολείου…

Γιάννης Κότσιρας: «Δεν αγαπάμε τον πολιτισμό»

Ο Γιάννης Κότσιρας, σε μια συνέντευξή του στο Γιώργο Σκίντσα που δημοσιεύθηκε στο BHmagazino, την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015, μίλησε ανοιχτά, εκφράζοντας την άποψη πως, ως λαός, δεν αγαπάμε τον πολιτισμό.

Συγκεκριμένα, ο Γιάννης Κότσιρας ανέφερε: «Όποια εκτίμηση έχει ο πολιτικός για τα Γλυπτά του Παρθενώνα, την αντίστοιχη έχει και ο Νεοέλληνας, ο οποίος αν τα έβρισκε στην αυλή του δε θα είχε

Φασίστας έρωτας

Σε μία σχέση η αξία του υποκειμένου είναι μικρή, σχεδόν ανύπαρκτη .Το υποκείμενο είναι μόνο η αρχική ώθηση, το V0 που λένε η φυσικοί, του ανεξήγητου φαινομένου του έρωτα που τελικά δεν είναι παρά ένας εθισμός, ο χειρότερος ίσως. Μάλιστα, ο εθισμός αυτός δεν αναφέρεται καν στο αντικείμενο του πόθου μας, αλλά στον ίδιο τον πόθο. Εθιζόμαστε όχι στο άτομο για το οποίο νομίζουμε πως τρέφουμε αισθήματα, αλλά στα ίδια τα αισθήματα. Θέλουμε και μας αρέσει να είμαστε η μόνη γεννήτρια των συναισθημάτων και ο μόνος βελζεβούλης των σκέψεων ενός ατόμου. Αυτή η μοναδικότητα είναι και η πηγή του κακού.  

 Έχουμε δώσει όλη αυτή την σημασία στο συναίσθημα απλά και μόνο γιατί εξαρτόμαστε πλέον από αυτό πιο πολύ και από όσο εξαρτάται το πρεζάκι από την δόση του, και όσο κι αν θέλουμε να παρουσιάζουμε τον έρωτα ως το ευγενέστερο όλων των συναισθημάτων,

Απορίες...

Πόση έμπνευση μπορεί να σου δώσει ένας δρόμος, μια διαδρομή; 
Πόση ώρα μπορείς να περπατήσεις στο μονοπάτι της μοναχικότητας; 

Μετράω το χρόνο με τα σύννεφα και με το πόσες φορές επιτρέπουν στον ήλιο να με φωτίσει. Έρχονται σκέψεις και λέξεις στο μυαλό, που δε μ αφήνουν να ησυχάσω. 
Δεν προλαβαίνω να αποτυπώσω στο χαρτί όσα περνάνε από τη σκέψη μου. 
Είναι ώρα αιχμής, γίνεται πανικός στο μυαλό μου, κάποιες λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Αν τις ακούς από ανθρώπους που δεν τις έχουν νιώσει…

Να μία. Θεός. Και δεν μιλάω για θρησκεία. 
Έχουμε κάνει θεό το χρήμα. Ναι, είναι ένα μέσο, αλλά όχι να καθορίζει τη ζωή και τα συναισθήματά μας. Και το αυτοκίνητο μέσο είναι –μεταφορικό- αλλά μπορείς να κινηθείς και με τα πόδια. Πιο αργά, σίγουρα. Αλλά γιατί να βιαστείς; Όποιος βιάζεται σκοντάφτει δεν λένε….  Έρχονται στιγμές που οι παροιμίες γίνονται πραγματικότητα και τότε είναι που λες «κάποιος μου κάνει πλάκα». Αλλά δεν έχεις καταλάβει πως εσύ κοροϊδεύεις τον εαυτό σου.

Πως θα έρθει η αλλαγή;

Έχουμε ακούσει πολλές προτάσεις το τελευταίο χρονικό διάστημα, για το πως θα σωθεί η χώρα και οι νέοι από την κρίση, την ανεργία και την αβεβαιότητα που κυριαρχούν την καθημερινότητά μας. Σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, δεν αρκεί να μένεις σε βαρύγδουπες κουβέντες και σε υποθετικές λύσεις. Χρειάζεται αμεσότητα, έμπρακτα, χωρίς πολλά λόγια. Απλά πράγματα. Απλές ιδέες. Που μπορούν να υλοποιηθούν, που εμπεριέχουν ρεαλισμό, που πατάνε στις ανάγκες της εποχής και απαιτούν όρεξη για δουλειά.

     Αυτή η λύση δεν θα είναι στον τριτογενή τομέα, στην παροχή υπηρεσιών, δεν γίνεται να παρέχεις μόνο υπηρεσίες σε μια οικονομία, χρειάζεται παραγωγή, στον πρωτογενή τομέα. Αν δεν φυτέψεις δεν θα θερίσεις, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Ζωγραφίστε και σημειώστε πάνω στο γραφείο σας άφοβα!

Το "Analog Memory Desk" της σχεδιάστριας και graphic designer Kirsten Camara προβλέπεται να κάνει τους σχεδιαστές, doodlers, συγγραφείς, δημοσιογράφους, και ξεχασιάρηδες όλου του κόσμου να αναφωνήσουν με ανακούφιση και ενθουσιασμό, 

"Επιτέλους!"   Βασιζόμενο σε μία εξαιρετικά απλή ιδέα, το γραφείο της Camara είναι κατασκευασμένο από ξύλο σφενδάμου και έχει ενσωματωμένη πάνω στην γυάλινη επιφάνειά του μία κυλινδρική επιφάνεια χαρτιού -που ξεπερνάει σε μήκος το ένα χιλιόμετρο- η οποίο επιτρέπει την ανά πάσα στιγμή καταγραφή σκίτσων και στιγμιαίων ιδεών, και υπόσχεται να λύσει τα χέρια όσων επιμένουν ακόμα να δουλεύουν σημειώνοντας τα απαραίτητα με τον παραδοσιακό τρόπο.  

Παρουσίαση του βιβλίου "Καλοκαίρι στην ψυχή" στην Αθήνα

Οι εκδόσεις ΣΟΚΟΛΗ και το βιβλιοπωλείο Επί Λέξει σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Άγγελου Μητσόπουλου, «Καλοκαίρι στην ψυχή».

Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου, στις 19:30 στον χώρο του βιβλιοπωλείου "Επί λέξει' (Ακαδημίας 32, Αθήνα, τηλ.: 210- 3388054).

Για το βιβλίο θα μιλήσουν η συγγραφέας Κατερίνα Σωπύλη, η αρθρογράφος Ανθή Ψωμιάδου και ο ηθοποιός Αλέξανδρος Βαμβούκος, ο οποίος θα διαβάσει αποσπάσματα από το βιβλίο.

Το χρήμα είναι ψεύτικο

Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ.
Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του.

Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει; Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;

Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.
Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά...
-Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.-Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
-ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.
Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό
του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος.

Τα 8 πρώτα σημάδια της κατάθλιψης

Για όσους θεωρούν πως η κατάθλιψη εκδηλώνεται μόνο με την απουσία της διάθεσης, τότε απλά αγνοούν τα ενδιάμεσα στάδια που διανύει ένα άτομο από τη στιγμή που είναι απόλυτα ευχαριστημένο από τη ζωή του, μέχρι να φτάσει στο σημείο να ζητήσει τη βοήθεια κάποιου ειδικού, που θα το βοηθήσει να αντιμετωπίσει τα συνεχή κλάματα και την παντελή έλλειψη διάθεσης και κινήτρου για το οτιδήποτε.

Ποια είναι λοιπόν τα ενδιάμεσα στάδια και πως θα καταλάβετε από την αρχή κιόλας, πως η αλλαγή στη διάθεσή σας και στον τρόπο που βλέπετε τον κόσμο δεν είναι κάτι παροδικό, αλλά κάτι που χρίζει βοήθειας;

35 πράγματα για τα οποία θα χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο μεγαλώνοντας

Μετά από χρόνια και όσο μεγαλώνεις, το μόνο πράγμα που δεν θα πρέπει να κάνεις είναι να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Ξεκίνα τις αλλαγές πριν τα χρόνια περάσουν και μετανιώνεις... 

1) Που δεν ταξίδεψες όσο περισσότερο γίνεται, όταν σού δόθηκε η ευκαιρία. Mεγαλώνοντας θα αντιληφθείς πως τα ταξίδια είναι πολύ πιο εύκολα όσο είσαι νέος και πολύ πιο οικονομικά, ειδικά αν αποκτήσεις οικογένεια και πρέπει να πληρώνεις για τρία ή και τέσσερα επιπλέον άτομα. 

2) Που δεν έμαθες μια ξένη γλώσσα. Ειδικά αν έχεις φάει άπειρες σχολικές ώρες για να μάθεις κάποια που έχεις εντελώς ξεχάσει -π.χ. λατινικά ή αρχαία ελληνικά 

Το αστείο - Μίλαν Κούντερα (απόσπασμα)

{…} Τα περιστατικά λοιπόν εκτός του ότι συμβαίνουν, του ότι υπάρχουν, λένε και κάτι; Δεν είναι μου φαίνεται ανάγκη να τονίσω πως γενικά είμαι νηφάλιος άνθρωπος. Αλλά ίσως μέσα μου κάτι να έμεινε από παράλογες δεισιδαιμονίες, παραδείγματος χάρη αυτή εδώ η περίεργη πεποίθηση πως όλα τα περιστατικά της ζωής που μου συμβαίνουν έχουν μια επιπλέον σημασία, κάτι σ η μ α ί ν ο υ ν· πως τα περιστατικά της ζωής μου κάτι μου ψιθυρίζουν, πως βαθμιαία μας αποκαλύπτουν κάποια δικά τους μυστικά, πως μπροστά μας στέκουν σαν γρίφος που πρέπει να λύσουμε, πως τα περιστατικά που ζούμε στη ζωή μας είναι η μυθολογία αυτής της ζωής και πως μέσα σ’ αυτή τη μυθολογία υπάρχει το κλειδί της αλήθειας και του μυστηρίου. Είναι αυτό τάχα πλάνη; Πιθανόν, αλλά δεν μπορώ ν’ απαλλαχτώ απ’ την ανάγκη αυτή να λ ύ ν ω αδιάκοπα τη ζωή μου

Μια πέτρα τραγούδησε

Πολύ κοντά στον ουρανό.

Ο ήλιος έμοιαζε, να μου μιλάει,

η φύση και τα δέντρα με κοιτούσαν.

Όλα σε πλήρη αρμονία.

Έτσι θέλω τη ζωή μου.