Είναι καλοκαίρι. Αύγουστος. Περίοδος διακοπών για κάποιους (για τους περισσότερους θα έλεγα) ενώ για κάποιους άλλους είναι η εποχήπου πρέπει να αποδείξουν την αντοχή τους με ασχολίες που μπορεί να μην επέλεξαν οι ίδιοι.
Αλλιώς φαντάζεσαι το αύιο κι αλλιώς το βιώνεις όταν έρχεται. Είναι η αφέλεια που όλοι έχουμε, ξεχνώντας να ζήσουμε το σήμερα και τρέχουμε (με το μυαλό μας) στο αύριο. Σχεδιάζοντας καταστάσεις, που όταν έρχεται η στιγμήπου περιμέναμε δεν πραγματοποιούνται με αποτέλεσμα να μας κυριεύει η ανασφάλεια κι η απογοήτευση.
Σε όλο αυτό το σκηνικό, έχεις να αντιμετωπίσεις και κάποιους "απατεώνες" της ζωής, οι οποίοι πάντα βρίσκουν τρόπο να αποφύγουν την υλοποίηση των υποχρεώσεών τους, σχεδιάζοντας ψεύτικα προβλήματα και παίζοντας θέατρο εις βάρος κάποιων άλλων. Έτσι έχουν μάθει, έτσι βολεύονται και έχουν για οδηγό το ψέμα και την ειρωνία.
Εύκολα το διακρίνεις στο βλέμμα τους. Είναι αυτοί που το παίζουν ήρωες, οι σπουδαίοι, οι εκλεκτοί. Αυτοί που ζουν εις βάρος της κοινωνίας. Απαιτούν αυτά που δεν δικαιούνται.
Χωρίς κόπο δεν σου χαρίζεται τίποτα, όλα έχουν το τίμημά τους. Καθένας έχει τον τρόπο του για να αγωνίζεται σ έναν αγώνα χωρίς αύριο, χωρίς κανόνες, αλλά έναν αγώνα που απαιτεί να έχεις μεγάλα... αρχεία, μνήμης. Μπαίνεις βγαίνεις στο κενό που κάποιοι άλλοι έφτιαξαν για σένα κι αν δεν το δεις πέφτεις κι εσύ μέσα κι άντε να βγεις μετά.
Αν η αλήθεια είναι το φως, το ψέμα είναι δάκρυ και μες στην λάμψη αναζητάς, ένα κλεμμένο χαμόγελο. Όλα ένα ψέμα.
Άγγελος Μητσόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου