Το Ελατοχώρι είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.100 μέτρων, στους πρόποδες
της κορυφής Τσούκα Τζίνα. Απέχει 55 χιλιόμετρα από την πόλη των Ιωαννίνων .
Έως το 1927 το χωριό ονομάζονταν
Τσερνέσι και με αυτό το όνομα αναφέρεται στο ηπειρωτικό δημοτικό τραγούδι «Φεζοδερβέναγας» («...και στο
Τσερνέσι ξημέρωσες...»).
Το τοπικό διαμέρισμα Ελατοχωρίου
αποτελείται από δύο οικισμούς, το Ελατοχώρι
(117 κάτοικοι) και το Δίλακκο
-παλιά Σέσο- (49 κάτοικοι), που τα χωρίζει ένας βαθύς λάκκος. Μετά την
ενσωμάτωση στην Ελλάδα το 1913, το Ελατοχώρι είχε μόνο 250 κατοίκους και 33
μαθητές στο δημοτικό σχολείο. Σήμερα, οι δύο οικισμοί του Ελατοχωρίου έχουν
ελάχιστους κατοίκους, οι οποίοι αυξάνονται το καλοκαίρι.
Στο Ελατοχώρι υπάρχουν τρεις εκκλησίες, ο Άγιος Γεώργιος στην πλατεία του χωριού, η Κοίμηση της Θεοτόκου στην άκρη του χωριού και ο Άη-Λιάς πάνω από το χωριό. Κάθε χρόνο,
στις 5 και 6 Αυγούστου, στην εκκλησία του Αγίου
Αθανασίου, στο Δίλακκο, γίνεται
πανηγύρι για τον εορτασμό του Σωτήρος.
«Άπαντες…» -κατά τον Καθάρειο-
«Έλληνες Χριστιανοί ορθόδοξοι, ομιλούντες την κουτσοβλάχικην και ελληνικήν
–ασχολούνται εις την γεωργίαν, κτηνοτροφίαν, υλοτομίαν και χείρον
ζαχαροπλαστικήν (χαλβατζήδες), οι πλείστοι αποδημούσι εις Μ. Ασίαν, Ρουμανίαν, Αμερική…»
Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής
1941-44 το Ελατοχώρι είχε την ίδια
τύχη με τ’ άλλα χωριά του Ζαγορίου. Το ρήμαξε η φωτιά των γερμανών καταπατητών
τον Οκτώβρη του 1943. Κάηκαν 98 από τα ωραία πέτρινα σπίτια, με τις πέτρινες
στέγες, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου
(φωτογραφία πάνω δεξιά) και το σχολείο του χωριού.
Χτίστηκαν αρκετά σπίτια στα μετέπειτα
χρόνια, τα οποία όμως δεν μπόρεσαν ν’ αλλοιώσουν το χρώμα της συμφοράς… κάτι
που μόνο η πυκνή βλάστηση και το νέο σχολείο, δωρεά της Θεοδούλας Παπαγιάννη,
κατάφεραν ν’ απαλύνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου