Ήταν το μακρινό 2009 όταν μπήκαν τα κοινωνικά δίκτυα στην καθημερινότητά μου. Έβλεπα φωτογραφίες, άρθρα και αφιερώματα για –σχεδόν- όλα τα χωριά, αλλά πουθενά για το Ελατοχώρι Ζαγορίου.
Λίγο το πείσμα της νιότης, λίγο ο ρομαντισμός, με ώθησαν να δημιουργήσω ένα blog (ιστολόγιο) αφιερωμένο στο χωριό μου και ένα έντυπο, μικρό λεύκωμα με φωτογραφίες και πληροφορίες για το Ελατοχώρι Ζαγορίου. Μέρα την μέρα, χρόνο τον χρόνο, γινόταν όλο και πιο γνωστό αυτό το μικρό χωριό, η κουκίδα στον χάρτη της Ηπείρου.
Όμως δεν ήταν αρκετό!
«Το λεκανοπέδιο των Ιωαννίνων, το μεγαλύτερο καρστικό βύθισμα της ενδοχώρας της Ηπείρου, μήκους 35 και πλάτους 3-10 χλμ., έχει μακρά και πολυσχιδή γεωλογική ιστορία. Ως μέρος του πυθμένα της Τηθύος θαλάσσης, αρχέγονης μορφής της Μεσογείου, αναδύθηκε κατά το Μειόκαινο πριν από 15 εκατ. χρόνια και έκτοτε αποτελεί χερσαίο τμήμα. Σταδιακά κάτω από την επίδραση ενδογενών (τεκτονικών) και εξωγενών δυνάμεων (κυρίως διαβρωτικού χαρακτήρα), έλαβε τη σημερινή του μορφή» αναφέρει ο κ. Κατσίκης σχετικά με το θέμα της ομιλίας του.
Οι άνθρωποι τότε που συναντιόταν, κατά κύριο λόγο;
Η απάντηση έρχεται εύκολα στο μυαλό
όλων μας…
Μα φυσικά στις πλατείες και στις γειτονιές των χωριών ή των πόλεων.
Αυτό στις μέρες μας συμβαίνει όλο και πιο σπάνια και δεν πιστεύω πως ευθύνεται η επικράτηση του σύγχρονου τρόπου ζωής, αλλά η αποξένωση στην οποία έχουμε εισέρθει.