...o σπόρος δεν μπορεί να ξέρει τι θα συμβεί ο σπόρος δεν μπορεί ποτέ να γνωρίσει το λουλούδι. Και ο σπόρος ούτε καν μπορεί να πιστέψει ότι έχει τη δυνατότητα να γίνει ένα όμορφο λουλούδι. Μακρύ είναι το ταξίδι και πάντοτε είναι ασφαλέστερο να μην το κάνεις το ταξίδι, γιατί ο δρόμος είναι άγνωστος, τίποτα δεν είναι εγγυημένο.
Τίποτα δεν μπορεί να είναι εγγυημένο. Χίλιους κινδύνους έχει το ταξίδι, πολλές είναι οι παγίδες. Κι ο σπόρος είναι ασφαλής, κρυμμένος μέσα σε ένα σκληρό περίβλημα. Αλλά ο σπόρος προσπαθεί, κάνει την προσπάθεια αφήνει το σκληρό κέλυφος που αποτελεί την ασφάλειά του, αρχίζει να κινείται. Αμέσως αρχίζει η μάχη: αγώνας με το χώμα, με τις πέτρες, με τους βράχους. Κι ο σπόρος ήταν πολύ σκληρός και το βλαστάρι θα είναι πάρα πολύ μαλακό και οι κίνδυνοι θα είναι πολλοί.
Δεν υπήρχε κίνδυνος για το σπόρο, ο σπόρος θα μπορούσε να επιβιώσει επί χιλιετίες, αλλά για το βλαστάρι είναι πολλοί οι κίνδυνοι. Κι όμως το βλαστάρι ξεκινά προς το άγνωστο, προς τον ήλιο, προς την πηγή του φωτός, δίχως να ξέρει πού, δίχως να ξέρει γιατί. Μεγάλος είναι ο σταυρός που πρέπει να κουβαλήσει, αλλά ένα όνειρο κυριεύει το σπόρο κι ο σπόρος κινείται.
Έτσι είναι κι ο δρόμος του ανθρώπου. Είναι κοπιαστικός. Θα χρειαστεί πολύ θάρρος.
-Osho-
